In gesprek met: CHRIS VAN DEN ELZEN (deel II)

Vorige week lieten we je in deel I van dit interview kennismaken met de vernieuwende schoenontwerper Chris van den Elzen. Maar aangezien we drie uur lang geboeid aan z'n lippen hebben gehangen - en het té zonde is om de rest van zijn verhalen zomaar weg te gooien - hebben we een deel II voor je. Deze keer lees je over zijn inspiratiebronnen, zijn experimentele manier van werken (koperzijde in transparante hakken! 3D-printers!), Amsterdam Fashion Week en hoe lang het duurt om één schoen te maken...

Schoenen.nl: Hoe kwam je collectie ‘EXCIDIUM’ tot stand? Chris: Ik ontmoette ontwerpster Judith van Vliet bij de Invito x FASHIONCLASH Shoe Design Challenge, waar we meteen merkten dat we heel erg op één lijn zaten. We besloten dat we samen een collectie wilden maken. Het hele concept hebben we samen ontwikkeld, maar zij heeft zich uiteindelijk vooral op de kleding gericht en ik me op de schoenen en pumps. We laten ons inspireren door verlaten, verwaarloosde gebouwen, dus: rauwe materialen, geen stiksels, een raw cut. Ik maakte bijvoorbeeld gebruik van een plaatje pure koper, dat ik tussen twee acrylplaatjes verwerkte in de hak. Koper kan verweren waardoor je na een tijdje erosievlekjes krijgt, maar je kunt er ook voor kiezen het op te poetsen. Het is een levend materiaal, waardoor het uiterlijk van de schoen verandert.

Schoenen.nl: En toen? Chris: Toen moesten we een platform gaan bepalen, en dat werd FASHIONCLASH. Het is relatief betaalbaar om mee te doen, en als zelfs Amsterdammers voor zo’n evenement naar Maastricht komen dan zegt dat natuurlijk wel wat, ha ha! Maar toen de schoenen uiteindelijk ook over de Amsterdam Fashion Week-catwalk gingen voelde dat toch wel als de kers op de taart.

Schoenen.nl: Hoe kwamen jullie daar terecht? Chris: Tijdens FASHIONCLASH leerden we Joëlle (Boers, red.) en Bregje (Cox, red.) kennen. Zij wilden de schoenen lenen voor hun show tijdens AFW. In het begin had ik daar wel twijfels bij, omdat schoenen normaal gesproken onderdanig zijn aan kleding. Ik ben van mezelf nogal een art director, een initiatiefnemer, dus dan moet het wel goed zitten. Het liefst wil ik bij het hele proces betrokken zijn; samen alles bespreken, zoals het concept en de silhouetten, en vervolgens alles samen finetunen. Bij EXCIDIUM waren bijvoorbeeld het fineer en hout dat we gebruikten in dezelfde kleur, en verwerkte ik metallic koperzijde in een hak, wat weer terugkomt in Judith’s kleding.

Schoenen.nl: Vanwaar die keuze voor 3D? Chris: Er zijn altijd honderdduizend keuzes, en dan is de vraag: welke is de juiste? De belangrijkste keuze die ik heb gemaakt is die om met WoodFill (een soort houtpulp) en een 3D-printer te werken. Hightech & handcraft, als het ware. Maar ook daarover heb ik lang getwijfeld. Eigenlijk had ik een hekel aan 3D-printen, omdat je veel ambacht verliest, en daarmee ook de romantiek ervan. Vaak blijven het gadgets en ik wilde juist die volgende stap nemen.

Schoenen.nl: Hoe gaat dat proces in z’n werk? Chris: Ik gebruik een printer van Ultimaker, heb inmiddels zelfs mijn eigen machine. Met hulp van Peggy Bannenberg (kunstenaar en pionier op het gebied van 3D-printen, red.) heb ik alles gefinetuned. De eerste prints duurden 22 uur, maar door een aangepaste ‘printkop’ neemt het nu nog maar elf uur in beslag. In totaal ben ik bijna een dag met een schoen bezig, en dat is dan alleen nog maar de hak. Het bovenwerk maak ik ook helemaal zelf: met de hand en custom made. Daarom liggen de kosten ook zo hoog.

Schoenen.nl: Wel heel vernieuwend! Chris: Ja, ik ben de eerste die een draagbare schoen heeft gemaakt van het Woodfill filament. Ik had kunnen wachten tot het getest was, maar besloot het zelf te doen met hulp van Peggy. Ik heb een achtergrond in industriële vormgeving en een goed gevoel voor constructie. In dit geval was het testen, testen, testen. De eerste proefmodellen braken. Binnenin bevindt zich een holle ruimte met honingraatstructuur en schroeven voor extra stevigheid, zodat als een model een beetje op de zijkant leunt, de hak niet splijt. Alles is handwerk, heel strak precisiewerk. Zo laser ik ook dingen op maat. In de schoen zit trouwens niks dat er niet in hoort. Ook de plexi-onderdelen dragen bij aan de balans. De bootie weegt daardoor zo’n 500, 600 gram - dat is niet eens zo heel veel voor een goede wedge. THE END - maar niet helemaal! Binnenkort volgt nog een derde en laatste deel van dit uitgebreide interview met Chris van den Elzen. Wat je dan te lezen krijgt? We geven je alvast drie termen: Duplo, zijn loopbaan en mannen op hakken. Wanneer dit online staat? We houden je op de hoogte via onze Facebookpagina!